Kerlingarfjöll eru höfuðprýði fjallahringsins, sem blasir við frá Kili. Þau ná yfir u.þ.b. 150 km² svæði 
suðvestan Hofsjökuls. Fjalllendið dregur nafn sitt af 25 m háum og dökkum móbergsdrangi, sem stendur upp úr ljósgrýtisskriðum Kerlingartinds, en aðalsteintegundir fjallanna eru móberg og ljósgrýti (ríólít). Tindarnir teygja sig 800 – 1500 m yfir sjávarmál og 600 – 700 m yfir umhverfið. Fjöllin eru sundurskorin af dölum, gljúfrum og dældum. Snækollur (1477m) er hæstur tinda og næstur honum er Loðmundur (1432m). Aðrir tindar í svokölluðum Miðfjöllunum eru m.a. Mænir (1335m), en í Suðurfjöllunum eru stakir tindar eins og Höttur og Ögmundur. Jarðhitinn í Kerlingarfjöllum er geysimikill og flokkast undir háhita. Jöklar Fjallanna (Jökulfall) hafa verið á hröðu undanhaldi og svo var komið 1998 að leggja varð starfsemi skíðaskólans niður eftir áratuga rekstur. Í Árskarði/Ásgarði reisti Ferðafélag Íslands skála á árunum1937-38 og síðan spruttu þar upp byggingar Skíðaskólans eftir 1961, sem lagði FÍ skálann síðan undir sig.
Leppistungur eru milli Kerlingarár, Fúlár og Sandár á Hrunamannaafrétti sunnan Kerlingarfjalla. Fúlá kemur upp undan Vestra-Rjúpnafelli og rennur um mikið gljúfur í fyrstu.Stóri-Leppur (982m) og Litli-Leppur (711m) eru nafngjafar tungnanna. Leitarmannakofi er í Leppistungum.
Mænir (1335m) eru næstur nyrzt, en hallar nokkuð til suðurs. Hann er víðast kríngdur hengiflugum og efst er hann úr hrafntinnu.
Skeljafell (1027m; móberg) er vestast í fjallgarðinum, norðvestur af Ögmundi og vestan Miklumýrarlækjar.
Skrattakollur (móberg; 1158m) er sunnan til í Kerlingarfjöllum
Snækollur (1478m) er keilulagaður, hæsti tindur Kerlingarfjalla, oftast snævi þakinn. Útsýnið af honum er vítt á góðum degi. Það má sjá alla leið til Vestfjarða, austur til Ódáðahrauns og út á haf, norðan- og sunnanlands. Ganga á Snækoll frá Árskarði tekur u.þ.b. 3 klst.
Ýmsar sögur eru til af útilegumönnum og illum vættum í Kerlingarfjöllum og þau voru lengi vel ekki leituð af þeim sökum. Það var ekki fyrr en 1941, að Ferðafélagið stóð fyrir nánari könnun þeirra. Samkvæmt sögnum, stóð bærinn Innra-Árskarð í Árskarði. Miklar deilur stóðu um nafnið Árskarð, sem margir vildu skíra Ásgarð.
Ferðalög á miðhálendinu voru tíð á söguöld en síðan fór að draga úr þeim, þegar hjátrú magnaðist, og lengi lágu ferðalög niðri, eða allt fram á 18.öld. Nú á dögum er ferðast um hálendið allt árið.
Vegakerfið er víða orðið fært öllum tegundum farartækja á sumrin, einkum fyrir tilstuðlan Landsvirkjunar.
