Hálendið, ferðast og fræðast

Þegar talað er um (Hálendið) miðhálendið, er yfirleitt miðað við landsvæði ofan 400 m hæðar yfir sjó. Þetta svæði nær yfir u.þ.b. 76% af flatarmáli landsins alls. Við köllum hálendið líka óbyggðir, enda búa fáir ofar framangreindra marka. Helztu nafngreindu svæði hálendisins eru Kaldidalur, Kjölur, Sprengisandur, Ódáðahraun, Brúar- og Vesturöræfi, Lónsöræfi og Landmanna- og Síðuafréttur.

Því miður hafa allt of fáir lagt leið sína á þessar slóðir og misst af þeim góðu áhrifum, sem öræfin hafa á fólk. Þarna uppi er ekki eintóm og tilbreytingalaus eyðimörk eins og margir halda. Landslag er víðast ákaflega fagurt og fjölbreytt og þar er líka að finna einstakar vinjar, græna perlur, í grárri auðninni.

Hálendið skiptist í jökulsorfið landslag og jökulöldur, sanda, hraun, vötn og jökla. Gróðurvinjar eru einungis þar sem vatn er í nánd. Sums staðar í skjóli fyrir köldustu vindáttunum er að finna hágróður allt upp í 700 m hæð yfir sjó. 

Ferðalög á miðhálendinu voru tíð á söguöld en síðan fór að draga úr þeim, þegar hjátrú magnaðist, og lengi lágu ferðalög niðri, eða allt fram á 18.öld. Nú á dögum er ferðast um hálendið allt árið. Vegakerfið er víða orðið fært öllum tegundum farartækja á sumrin, einkum fyrir tilstuðlan Landsvirkjunar. Margir, sem hafa ánetjast hálendinu, fá enga aðra úrlausn en að vera þar reglulega á ferðinni. Þetta er eins og ólæknandi sjúkdómur, sem er hægt að halda í skefjum með réttum lyfjum.

Á sumrin er haldið uppi áætlunarferðum í Landmannalaugar og Þórsmörk.

Hálendið  –  Hvernig er farið inn á Hálendið.