Skjaldarbjarnarvík er nyrzta býli Strandasýslu. Landamerki jarðarinnar eru hin sömu og milli Standasýslu og N.-Ísafjarðarsýslu við Geirólfsgnúp að norðan. Syðri mörk jarðarinnar eru um Bjarnarfjarðará nyrðri. Bærinn stóð undir Geirólfsnúpi við grunna Skjaldarvíkina. Bærinn fór í eyði 1947 og húsin eru fallin. Sunnudalur er sunnan Skjaldarvíkur og fjallið Rönd er milli hans og Bjarnarfjarðar.
Holtaþyrpingin Þúfur er á nesi, sem gengur fram úr Rönd og þar er sagt að landnámsmaðurinn Skjaldar-Björn sé heygður í einum haug, hundurinn hans í öðrum og skip hans prýtt skjöldum í hinum þriðja.
Skaufasel er undirlendisreitur gegnt Meyjarseli í landi Dranga. Líklega var þar bær fyrir langa löngu áður en þar varð sel og beitarhús. Tveir töfrasteinar frá Skjaldarbjarnarvík hafa varðveitzt, lausnarsteinn og óskasteinn. Strandamaðurinn Jón lærði (17. öld) nefndi þá hagleiksber og taldi þá búa yfir guðlegum krafti. Skipasmiðurinn, bóndinn í Skjaldarbjarnarvík og heljarmennið Hallvarður var sonur Halls (1723?-1799) galdramanns. Hallvarður þótti forn í skapi, einrænn og vinafastur.
Skjaldarbjarnarvík er talsvert breið og allgraslend. Eyvindarhilla er í Geirólfsgnúp austanverðum með merkjum um grjótbyrgi. Þar hafðist Fjalla-Eyvindur líklega við um tíma undir verndarvæng bóndans (líklega Hallvarðar).
