Árið 1952 var Rarik heimilað með lögum að virkja Grímsá á Völlum eða Fjarðará í Seyðisfirði með allt að 
2000 hestafla orkuveri. Frá því átti að leggja aðalorkuveitu til Seyðisfjarðarkaupstaðar, Neskaupstaðar og Eskifjarðar. Eftir nokkrar rannsóknir var á vormánuðum 1954 ákveðin 2,4 MW virkjun í Grímsá við Grímsárfoss, sem var um 18 m hár.
Grímsá er dragá, sem á upptök í fjallgarði milli Austfjarða og Fljótsdalshéraðs og fellur í Lagarfljót við Vallanes. Grímsáin fær nafn eftir að Geitdalsá og Múlaá hafa fallið saman í einn farveg í Skriðdalnum. Múlaá á upptök í Ódáðavatni og nefnist þá Öxará. Þaðan fellur áin niður heiði er nefnist Öxi og í Skriðuvatn og nefnist eftir það Múlaá.
Vatnasvið Grímsár er 500 km² við virkjunina. Rennsli er mjög sveiflukennt, mesta rennsli um 300 m³/sek, sem er tífalt meðalrennsli árinnar. Minnsta rennsli er aðeins liðlega 1 m³/sek.
Framkvæmdir við virkjunina hófust sumarið 1955. Vegna staðhátta var ákveðið að reisa neðanjarðarstöð. Flúð eða stallur er 35 m fyrir ofan fossbrún. Ofan hennar var reist 400 m löng stífla. Hún er 12 m há, þar sem hún er hæst í árfarveginum.
Hverfill með lóðréttum ási er af Francis gerð. Stöðvarhús er tveggja hæða bæði neðan- og ofanjarðar. Á efri hæð er stjórnklefi, verkstæði og á neðri hæð er vélasalur. Frárennslisgöng (30 m) voru sprengd út í gil neðan við Grímsárfoss.
Grímsárvirkjun var gangsett til rafmagnsframleiðslu 15. júní 1958 og lauk framkvæmdum í nóvemberlok sama ár.
Truflanir hafa verið á vatnsrennsli frá upphafi, sérstaklega að veturna. Þær stafa af því, hve rennsli í ánum er misjafnt og hve lítið miðlunarrými er í lóninu. Nýting hefur verið all góð þrátt fyrir þessa rennslisörðugleika eða um 5000 til 7000 stundir á ári miðað við ástimplað afl rafala.
Heimild: RARIK
