Borgarvirki er áberandi kennileiti, þegar ekið frá Víðihlíð norður yfir Víðidalsá. Þá blasir þessi 177 m háa 
kelttaborg við til norðurs á milli Vesturhóps og Víðidals. Virkið uppi á hæðinni er úr 10-15 m háu stuðlabergi með kringlótta, 5-6 m djúpa lægð í miðju. Einhvern tíma á öldum áður var hlaðið í skarðið til austurs og hleðslur voru endurnýjaðar til að varðveita þetta einstaka virki á árunum 1949-1950.
Inngangur er í virkið í gegnum þennan 30 m langa, 1,4 m breiða og 1-2 m háa austurgarð. Tvær skálarústir eru inni í virkinu, önnur 9 x 4 m og hin 8 x 4 m að innanmáli og brunnur rétt hjá þeim. Enginn veit fyrir víst, hver eða hverjir hlóðu fornu hleðslurnar í Borgarvirki eða í hvaða skyni. Tilgátur eru um, að Barði Guðmundarson í Ásbjarnarnesi hafi staðið fyrir því verki til að verjast óvinum sínum úr Borgarfirði, þegar þeir komu til mannvíga í Húnaþingi, og varizt þeim í Borgarvirki.
Samkvæmt munnmælum sátu Borgfirðingar með óvígan her um Borgarvirki og álitu, að brátt færi að þrengjast um matföng hjá Húnvetningum. Þeir tóku það til bragðs, að fleygja síðustu matarleifum sínum út til Borgfirðinga, sem komust á þá skoðun, að gnægð matar væri í virkinu og létu af umsátrinu og fóru heim.
Aðrar sögur segja, að Finnbogi rammi hafi látið gera virkið, þegar hann bjó á Stóru-Borg og eldaði grátt silfur við Vatnsdæli. Getum hefur líka verið að því leitt, að Borgarvirki sé héraðsvirki frá landnámsöld.
