Berufjörður er milli Hamarsfjarðar og Breiðdalsvíkur, u.þ.b. 20 km langur og 2-5 km breiður. 
Búlandstindur, sunnan fjarðar og yzt, setur mikinn svip á umhverfið. Talsvert er um sker og boða í fjarðarmynninu en þeim fækkar, er innar dregur. Strauma gætir mikið í firðinum. Suðurströndin er að mestu undirlendislaus og óbyggð en norðurströndin, Berufjarðarströnd, er byggð. Kauptúnið Djúpivogur er sunnan fjarðar, austan Búlandstinds. Fjallaramminn norðan fjarðar er prýddur hvössum og fögrum eggjum og gnípum og ríólítinnskot eru áberandi. Eitt afbrigða ríólíts er flikruberg. Það er grænt með ljósum flikrum. Sýnishorn af þessari bergtegund liggur fyrir fótum ferðamannsins á Berufjarðarströndinni, þar sem lágur, grænn höfði gengur í sjó fram. Þetta græna gjóskulag má rekja upp fjallshlíðina, ef vel er að gáð.
Berufjaðrarbærinn fyrir botni fjarðarins var prestsetur fyrrum. Þar var kirkja, helguð Ólafi Helga Noregskonungi og í Berunesi var útkirkja. Prestakallið var lagt niður 1907 og sóknirnar lagðar til Hofs og síðar til Djúpavogs. Kirkjan, sem nú stendur í Berufirði, var reist 1874.
Forn fjallvegur liggur upp drögin í fjarðarbotninum og niður í Skriðdal. Hann heitir Öxi og tengist þjóðvegi #1 skammt neðan við lítið stöðuvatn, Heiðarvatn, hæst á Breiðdalsheiði. Öxi er fær öllum bílum, þegar vegurinn er ekki lokaður vetna snjóa á veturna. Önnur gömul alfaraleið liggur um Berufjarðarskarð til Breiðdals. Árið 1951 var u.þ.b. 7 ha svæði girt af til skógræktar.
Nafngift fjarðarins er kominn frá Beru, sem átti Sóta að manni. Sagan segir, að þau hafi eitt sinn farið með fleira fólki til veizlu á Fljótsdalshéraði. Á bakaleiðinni lentu þau í ofsaveðri og fólkið þeirra fórst á leiðinni yfir heiðina, nema Bera. Hún lét hestinn ráða ferðinni en hann hljóp beint inn í hesthús, þannig að Bera fell af baki og hálsbrotnaði. Sagt er, að hún sé dysjuð í Beruhóli.
Alsírsku sjóræningjarnir, sem hjuggu strandhögg á Íslandi árið 1627, komu fyrst að landi á Austfjörðum. Þeir brenndu bæinn að Berufirði og drápu allt kvikt, nema þá, sem þeir tóku með sér til þrælasölu.
Eiríkur Magnússon (1833-1913), bókavörður í Cambridge í Englandi, fæddist að Berufirði. Hann þýddi margar bækur úr ensku, m.a. Storminn eftir Shakespeare (1885), Lilju eftir Eystein Ásgrímsson (1870) og Þjóðsögur Jóns Árnasonar (Legends of Iceland; 1864-66) ásamt G.E.J. Powell. Hann og William Morris þýddu líka nokkrar Íslendingasagnanna. Hann sá um margar útgáfur, m.a. bæklinga, sem hann ritaði sjálfur um margs konar þjóðþrifamál Íslendinga.
