Barðsvík er á milli Smiðjuvíkur og Bolungarvíkur. Áin Barðsvíkurós kvíslast á sandinum neðan Naustahlíða og votlendi er allmikið. Fjallið milli Barðsvíkur og Smiðjuvíkur heitir Barð séð að norðanverðu en Straumsnes að sunnanverðu og Svartikambur er hamrabelti í því. Skarðsfjall liggur í átt til Bolungarvíkur. Göngumannaskarð (366m) liggur um það. Rústir bæjarins Barðsvíkur eru hálfan annan kílómetra frá sjó og neyðarskýli Slysavarnarfélagsins er nær sjó í krikanum við Sandshorn.
Gönguleiðir:
Almannaleið til Barðsvíkur var um Göngumannaskörð og þá leið förum við. Fyrsti hluti leiðarinnar er erfiður, brött og grösug brekka upp á Bæjarhjalla ofan Bolungavíkursels. Þegar Þorvaldur Thoroddsen var hér á ferð 1884 var snjóföl á og efst í þessari brekku missti einn hesta hans fótanna og þeyttist niður hlíðina; gjarðir og koffort hoppuðu niður undir jafnsléttu. Hesturinn var að mestu óskaddaður. Hann stöðvaðist hálfur á kafi í dýi við brekkurætur.
Barðsvík er líkt og Bolungavík, sléttlend, en öllu votlendari. Barðsvíkurós rennur um miðjan dalinn niður að sandinum fyrir víkurbotni. Þar beygir hann og fellur til sjávar við fjallsrætur að norðanverðu. Ekki skyldi vaða hann við sjó og helzt ekki neðar en ofan við eyraroddann, þar sem ósinn klofnar í tvær kvíslar um lítinn grashólma. Við förum hins vegar yfir ósinn á móts við bæjartóttirnar á svonefndu Kúavaði og þar reynist dýptin mest vera í hné. En beggja vegna óssins er mýrlendi, sem sandur hefu fokið í og er miður geðslegt að ösla þar. Bezt er því að vera annað hvort vel stígvélaður eða berfættur.
Vel má sjá þess merki við Barðsvíkurós að lengi hefur rekið þangað við og einnig sandur fokið, því við Kúavað má sjá mikla rekadrumba í bökkum óssins sem eru allt að l½ m háir. En uppi við bæjarrústir er betri jarðvegur og fastari og við tjöldum þar og höfum næturstað hér í Barðsvík.
