Mýrarárvirkjun er minnsta vatnsvél Orkubús Vestfjarða sem nú er í rekstri, en álagið á henni er daglega 
um 30-40 kW. Þessari virkjun er að öllu jöfnu sinnt frá Hólmavík, þar sem nú er engin búseta á Snæfjallaströnd. Virkjunin er hlekkur í rafmagnsframleiðslu í Ísafjarðardjúpi og tengd raforkulínum þar.
Undirbúningur að virkjun Mýrarár hófst árið 1961, þegar bændurnir á Mýri og í Unaðsdal tóku að athuga möguleika á virkjun fyrir þessa tvo bæi. Við nánari athugun kom í ljós að grundvöllur var fyrir stofnun rafveitu í Snæfjallahreppi með aðild sjö bæja. Árið 1963 var Rafveita Snæfjallahrepps stofnuð og var Engilbert Ingvarsson á Mýri fyrsti formaður rafveitunefndar. Þá um haustið var rafstöðvarhúsið steypt en sumarið eftir var unnið við stíflugerð og þá voru rörin í þrýstipípuna lögð. Sumarið 1965 var háspennulína lögð og um haustið var lagður þriggja kílómetra sæstrengur út í Æðey. Vélarnar voru settar niður í október og hinn 29. október 1965 var rafmagni hleypt á spennistöðina við Mýri.
