Ísafjörður á sér langa sögu sem miðstöð verzlunar við Ísafjarðardjúp. Fyrst í stað reis þó ekki fastur 
verzlunarstaður á Eyrinni, fremur en annars staðar á landinu, heldur komu kaupmenn með varning sinn á sumrin, slógu upp tjöldum og höndluðu meðan kauptíð stóð. Eftir að verzlun Íslendinga sjálfra og Norðmanna lagðist niður, tóku Englendingar og Þjóðverjar við.
Elzta heimild um verzlunarhús á Skutulsfjarðareyri segir frá búð Hansakaupmanna árið 1569. Með tilskipun 1602 setti Kristján IV, Danakonungur á fót einokun danskra kaupmanna á Íslandi. Ætlað er, að hinir dönsku kaupmenn hafi tekið til sinna nota eignir Hansafkaupmanna og reist ný hús, þegar hin eldri úreltust. Hús einokurnarverzlunar í Neðstakaupstað voru öll reist á seinni hluta einokunartímabilsins.
Krambúð er elzt, byggð 1757. Hún var sölubúð fram á fyrri hluta 20. aldar, þegar hún var gerð að íbúðarhúsnæði.
Faktorshús var reist 1765 sem íbúðarhús verzlunarstjórans. Fram að því höfðu þeir sjaldnast haft hér vetursetu.
Tjöruhús var byggt árið 1782 sem vörugeymslu fyrir búðina.
Turnhús var svo reist árið 1875, bjálkabyggt líkt og tjöruhúsið. Það var geymsla og fiskverkunarhús og nýtt sem slíkt langt fram á 20. öldina.
