Um 1950 var upphaf hvítasunnustarfs á Vopnafirði. Þar hafði þá nokkur sumur komið hópur trúaðra, fólk frá Hvítasunnuhreyfingunni. Þetta fólk fór um landið í sumarfríi sínu. Tilgangurinn var að heimsækja sveitabæi og þorp og boða þar Guðs orð. Boðið var til sölu kristilegt lesefni og smáritum með fræðslu um endurfæðinguna og fl. dreift til fólks. Sigurmundur Einarsson var hvatamaður og stjórnandi margra þessara ferða. Fljótlega varð andleg hræring á Vopnafirði og varð það til þess að Sigurmundur heimsótti staðinn oft og dvaldi þar nokkurn tíma í einu. Hafði hann þá samkomur í heimahúsi, í húsi Ingibjargar Pálsdóttur, ljósmóður, sem fyrst varð til þess að játast Kristi. Síðan komu fleiri á eftir smátt og smátt.
Árið 1954 var svo byrjað á byggingu samkomuhús. Var það Aðalsteinn Sigurðsson, sonur Ingibjargar, sem stóð fyrir því ásamt bróður sínum og fleirum sem lögðu hönd á plóginn. Árið 1959 var húsið vel á veg komið en 21. ágúst 1967 var það formlega vígt. Sumarið 1961 fluttu Sigurmundur Einarsson og kona hans Margrét Þorsteinsdóttir til Vopnafjarðar. Þar störfuðu þau næstu árin. Þá sá Magnea Sigurðardóttir um fjölmennan sunnudagaskóla um árabil. Eftir það störfuðu þar hjónin Hrefna Brynja Gísladóttir og Snorri Óskarsson. Lengst allra störfuðu hjónin Arnbjörg Pálsdóttir og Helgi Jósefsson á Vopnafirði, eða í 16-17 ár. Eftir að þau fóru hefur fólk komið og hjálpað til í starfinu í skemmri tíma. Lengi hefur verið þróttmikið barna- og unglingastarf á Vopnafirði og hefur Astrid Aðalsteinsson staðið fyrir því undanfarin ár. Kirkjan á Vopnafirði tilheyrir Hvítasunnukirkjunni á Akureyri.
