Melrakkaey er í mynni Grundarfjarðar, sem danskir kölluðu „Eyju prestsins” á Setbergi. Hún bjó yfir mestu hlunnindum prestssetursins, æðarvarp, kofnatekju og grasnytjar.
Hún var líklega séreign Setbergskirkju frá miðri 14. öld og sagnir herma að hún hafi verið eign Krossness fyrrum, þaðan sem skemmst er til hennar frá landi. Kerling, sem bjó þar, missti tvo syni sína í sjóinn og hét á Setbergskirkju að gefa henni eyjuna, ef þeir fyndust. Hún er stuðlabergshömrótt á þrjá vegu en lækkar til sjávarmáls til vesturs. Þar var og er lending og þaðan var útræði eins og rústir af hjöllum gefa til kynna.
Eyjan er mjög grasgefin og löngum var stundaður heyskapur þar. Hann var metinn á 13-14 dagsláttur. Séra Helgi Sigurðsson lét reisa þar hús, sem verkafólk hans lá við í. Mörg örnefni í eyjunni minna á nytjarnar og viðburði, s.s. Heyhlein, Eggjapollur, Bolagjá, Draugagjá, Steinbogi og Brimbrekka. Tveir háir og lausir klettar eru kallaðir Stangir. Fuglalífið er sérdeilis fjölskrúðugt og því var hún friðlýst 1971. Hvítmávur verpir þar á jafnsléttu en það er fátítt. Skarfavarp er stórt og meira af toppskarfi en dílaskarfi. Toppskarfur gerir sér hreiður á klettabrúnum en dílaskarfurinn innar á eyjunni.
