Kálfatjarnarkirkja er í Tjarnaprestakalli síðan 2001 í Kjalarnesprófastsdæmi, en var í Garðaprestakalli.
Í hinu nýja prestakalli eru Kálfatjarnarsókn og Ástjarnarsókn. Kálfatjarnarkirkja var byggð á árunum 1892-93. Herra Hallgrímur Sveinson, biskup, vígði hana hinn 11. júní 1893. Hún var byggð úr timbri, járnvarin á hlöðnum grunni, eins metra háum. Kirkjusmiður og höfundur kirkjunnar var Guðmundur Jakobsson, húsasmíðameistari, en honum til aðstoðar var Sigurjón Jónsson kennari. Magnús Árnason, steinsmiður frá Holti á Vatnsleysuströnd hlóð grunninn. Pílárar á svalarbrúnum og í altarisgrindum ásamt ýmsum útskurði annaðist Þorkell Jónsson, bóndi í Móakoti á Vatnsleysuströnd.
Bygging kirkjunnar gekk afar hratt, hófst smíði hennar þegar eftir að gamla kirkjan hafði verið rifin, sú kirkja náði aðeins 29 ára aldri, byggð 1864. Nýir bekkir voru smíðaðir í kirkjuna 1968, teiknaðir af Ragnari Emilssyni. Söngloft er vestantil í kirkjunni og út með hliðunum eru svalir. Hún rúmar150 manns samtals á báðum hæðum. Altaristaflan er eftirmynd altaristöflunnar í Dómkirkjunni í Reykjavík og jafn gömul kirkjunni, gerð af Sigurði Guðmundssyni málara.
