Langeyjarnes, Efri- og Fremri-Langey og Arney ganga til suðvesturs út frá Klofningi.
Arneyjar er getið í Sturlungu árið 1243, þegar Kolbeinn ungi komst með hluta liðs sins til eyjarinnar á leiðinni út í Fagurey, þar sem hann ætlaði að ráðast á Sturlu Þórðarson.
Arneyjarsund er siglingarleiðin milli Arneyjar, Bíldseyjar og Fagureyjar og það er ekki gengt á fjöru. 
Brjóturinn er væður um allar fjörur. Búskapur var talsverður í eyjunni, sem lá löngum undir Skarð. Árið 1705 voru þar 19 manns á þremur heimilum. Árið 1707 voru þar 15 manns á tveimur bæjum, átta nautgripir og 45 kindur. Þar voru líka tvær húskonur, sem réru til fiskjar. Árið 1920 voru níu manns í eyjunni og föst búseta hélzt fram yfir miðja 20. öldina. Húsum hefur verið haldið við og þau nýtt sem sumardvalarstaður.
Talsverð örnefnagnótt er í Arney, þótt fáar sögur sé henni tengdar. Talsvert er um frásagnir af huldufólki í eyjunni, m.a. hvernig það nýtti sér hrúta bænda fyrir ær sínar um fengitímann.
